COLUMN
Kerkratten en Baligangers
Met De Lieve Tandarts proberen we drempels weg te nemen waardoor mensen niet meer naar de tandarts gaan. Tandartsangst is er een van, maar angst voor de (onvoorspelbare) hoge rekening is ook een heel belangrijke drempel. Dit komt doordat de kosten niet altijd even transparant zijn en veel mensen de zorg eenvoudigweg niet kunnen betalen.
De manier waarop tandarts- en mondzorgtarieven doorgaans worden gepresenteerd is gebaseerd op de codes die tandartsen en andere mondzorgprofessionals kunnen declareren bij de zorgverzekeraars. Voor de patiënt scheppen ze niet de duidelijkheid van een normale prijslijst. Het blijft zoeken en interpreteren.
Vooral prijzen van mondhygiënebehandelingen die gebaseerd zijn op minutendeclaraties wekken de ergernis op van veel patiënten. Vaak hebben ze het gevoel dat ze minder lang behandeld zijn – al dan niet terecht.
Er valt kortom best iets te verbeteren. Dat commerciële tandartsen daar moeite mee hebben valt te begrijpen. Ondoorzichtigheid werkt immers in hun voordeel, er valt makkelijk iets extra bij te verzinnen om de omzet te spekken. Maar de welwillenden zullen best bereid zijn een normale prijslijst te publiceren op hun site en bij de balie.
Dokters van de Wereld pleiten al jaren voor essentiële en preventieve mondzorg in het basispakket. Dat werd vóór de verkiezingen graag overgenomen door PVV en BBB, een verkiezingsbelofte die vorige week net zo snel getorpedeerd werd door de eigen kamerfracties. Over volksverlakkerij gesproken.
Sommige gerespecteerde tandartsen beweren nu met droge ogen dat het verlenen van essentiële en preventieve mondzorg vanuit het basispakket een gruwel is omdat je dan teruggaat naar het ziekenfondsgestuntel van weleer. Er zijn heel veel goedwillende tandartsen die het belang van hun patiënten vooropstellen. Maar het soort dat esthetische behandelingen belangrijker acht dan hun essentiële zorgplicht ziet dat anders, de welverdiende vakantie naar Bali staat immers hard in de agenda en waarom zou je je druk maken om dit soort futiliteiten? Het is leuker om te dure facings te combineren met een beetje botox links en rechts. Dat geeft ‘tevreden klanten’ die er vervolgens fijn mee kunnen pronken op Insta vanaf hun ligbedje aan het strand van Seminyak.
In een ondoorzichtige mondzorgsector waarin voor patiënten op basis van kwaliteit weinig te kiezen valt, omdat ze al blij mogen zijn dat er überhaupt nog een tandarts te vinden is die nieuwe patiënten aanneemt, is geen plaats voor mensen die de stap naar de tandarts maar moeilijk kunnen zetten. Ze durven niet doordat ze in het verleden hufterig behandeld zijn door een dominante, eigengereide tandarts of omdat ze te bang zijn financieel het einde van de maand weer niet te kunnen halen, beide begrijpelijke oorzaken. Misschien kan de KNMT zich eens wat langer en uitvoeriger buigen over deze belangrijke problemen. En tevens het belang van de patiënt een plekje geven boven dat van de contributie-clientèle. Die patiënten zijn immers je werkelijke klanten. En zijn die niet koning? Ook al hebben patiënten soms minder te besteden dan de spreekwoordelijke kerkrat en zijn zij daardoor al 20 jaar niet op vakantie geweest. En is Bali is voor hen al helemaal onbereikbaar.
Jan Henk Nawijn
5 februari 2024